|
|
||
آشفتگیَ ام را از پریشانیِ کلماتم بخوان..اینجاچارگوشهی - دلی -آتش به پا کرده اند..اینجاکسیمیانِ سعادت و شقاوتدست و پا می زند..اینجادلیاز همه چیز - دست شسته - است..اینجا- دلی -بی - دِل -شده است...وقتی کسی در کنارت هست،خوب نگاهش کنبه تمام جزئیاتش...به لبخند بین حرف هایش..به سبک ادای کلماتش،به شیوه ی راه رفتنش،نشستنش..به چشم هاش خیره شو..دستهایش را به حافظه ات بسپار...گاهی آدم ها انقد سریع میروند،که حسرت یک نگاه سرسری را هم به دلت میگذارند...زمـآن هیـج دردی را دوآ نکــرد..این مَن بودَمکه به مــرور زمـآن عـآدت کردم..و بـآ این هـَمه،چهـ اجبـآر سخـتی اســت،خــَنده...و بـآور کنیــد که مـَن خوشحـالــَم. . .!امروز نقابم را برداشتمو به پهنای چهره امباریدماخر تنها هستمکسی نیست بپرسدحالت چطور هستنمیدانمچگونه کنار بیایمچگونه نفس بکشم تنها درد میکشمکاش بتوانم نقاب را بگذارمتا کمی ارام گیرم و به زور بخندم تا کسی نفهمد دردم را...کمیدر حوالی دلمابریستکسی نیست تا بتوانمراحت و بی ترسسر بر شانه اشبگذارم واشک بریزمتنهاسر بر شانه دیوار میگذارمکه شانه از من خالی نمیکندتنها خودم را در اغوش سردخود میگیرمحداقل اغوش سردممرا رها نمیکند
|
DaiLy
DESIGNER
|
|
